5 Şubat 2008 Salı


Yalanmış ne varsa yaşadığımız. Ne varsa söylediğin, ne varsa hissedilen, her şey yalanmış. Bu kadar geç mi anlamalıydım? Bu kadar çok mu bağlanmış olmalıydım? Neden en başında değil de şimdi? Kaybolan zamanlar, yitik umutlar gelir mi geri? Issızdım. Yapayalnızdım. Çaresizdim. Karanlık ve de tükenmiştim vazgectiğimde. Sustum, söyleyemedim. İçim ağlıyordu da bir damla gözyaşı dökemedim. “Seviyorum” diyemedim. Toprağın kokusunu, havanın kokusunu, çiçeklerin kokusunu hepsini bir bir çektim içime bir Senin kokundu bilmediğim. Alâkadar olmadığım ne varsa bildim. Hepsini ezberledim. Yalnızca Sendin bir kelime edemediğim. . Dolaşıyordun damarlarımda. Sen sadece kendini anlattığın kadardın. Bir de Seni içimde büyüttüğüm kadar. Suskundum. Tek başınaydım. Âşıktım. Yanmış ve de kahrolmuştum hersey bittiğinde Yaşamak bile istemedim. Ölmeye de cesaret edemedim. “Seviyorum” diyemedim. Dur! deseydin, kal! Deseydin kalır mıydım seninle? Gitme! Desen, dinler miydim seni? “Sevdim Seni hem de aklının alamayacağı kadar” deseydin inanır mıydın birdaha? benn de seni en az yalanlarında büyüttüğün aşkın kadar sever miydin? Of! Yanıyor içim. ben böyle gitmemeliydim. vazgeçilmezimdim. uğrunda her şeyi göze alınırdı? imkânsızlık denen bir şey yoktu? seven her engeli aşardı? Şaşkınım... Yıkık ve viraneydim bittiğinden beriGitmezdim! Bunca YAlAN OLMASA... dayanamaz gelirdiM. Ama gittiM ve sen bakakaldın arkamdan. “Seviyorum” dedirtmedim...Yalanların, yanlışların, hataların ve de pişmanlıkların hepsi Senin olsun sus!! Gittiğim yer, hiç olmadığın dünyamdan daha fazla mutluluk vermeyecek bana bilesin! Affım yok! Ne sana ne de yaptıklarına. Vazgeçmiştim. Rest Çekmiştim. Savrulmuştum. Harabe ve yok olmuştum her tutarsıs hareketindeYaşamadıklarıma pişmanlık şöyle dursun, YASADIKLARIMA LANET OSSUN!! Geri dönme şansımız olsa belki söylerdim.Tekbir şey kaldı içimde; “Seviyorum” diyemedim

Hiç yorum yok: